جزیره هیبلی آدا استانبول جزیره مس استانبول

مکان هایی وجود دارد که وقتی در کنار تور استانبول

هستید وارد دنیای کاملا متفاوتی می شوید و جزیره هیبلی آدا استانبول هیبلی آدا یکی از این جزایر است که به جزایر پرنس یا جزایر استانبول نیز معروف است. هیبلیادا دومین جزیره بزرگ استانبول است. نام قدیمی آن به دلیل استخراج مس در گذشته هالکی به معنای مس بوده است هیبلی آدا میزبانی افراد مشهور است. جزیره ای که نام های مشهور ادبیات ترکی مانند ناظم حکمت، عزیز نسین، احمد راسیم و حسین رحمی گورپینار در آن زندگی می کردند، خانه دولتمردانی چون عصمت اینونو نیز شد.

اطلاعاتی در مورد هیبلی آدا

هیبلی آدا از 9 جزیره و 2 صخره تشکیل شده است و تنها 5 جزایر استانبول مسکونی هستند

Büyükada، Heybeliada، Burgazada، Kınalıada و Sedefadası.

نام جزایر پرنس به این دلیل به این جزایر داده شد که در دوره بیزانس محل تبعید اشراف، شاهزادگان، پدرسالاران و حتی امپراتوران بود. بر اساس برخی منابع، دلیل برگرفتن این نام این جزایر، امپراتور دوم بیزانس بوده است. جاستین یک قصر و صومعه باشکوه در جزیره بیوک آدا در سال 567 ساخته بود.

در حالی که کشتی های خط شهری در تور ارزان استانبول  به تمام جزایر مسکونی می روند.حمل و نقل بین تمام جزایر فقط با کشتی های شهری امکان پذیر است. اتفاقا امروز متوجه شدم که قیمت کامل بلیط در مسیر هیبلی آدا به جزیره بیوک آدا پرداخت شده است. امیدوارم روزی شهرداری این سرویس را بین دو جزیره به صورت رایگان ارائه کند.

من در مورد این ویروس مسافرتی صحبت می کنم که نمی توانم جلوی آن را بگیرم، هر بار که فرصتی پیدا می کنم. امروز، من کاملاً مطمئن هستم که این ویروس باعث شده من حس خود را از دست بدهم. حتی بادهای شدید جنوب غربی هم نمی توانست مانع رفتن من به هیبلیادا شود، اما کشتی که دائماً روی امواج مهیب تکان می خورد، باعث شد خودم را زیر سوال ببرم و در مورد خودم حرف های بدی بزنم. وقتی می توانستم در خانه بنشینم و کتاب بخوانم یا فیلم ببینم، در جاده های جزیره چه می کردم؟

به محض پیاده شدن از کشتی در کافه دنیز کنار دبیرستان دریایی نفس کشیدم. پس از گرفتن اطلاعات و نقشه جزیره از سرباز بازنشسته و راهنمای احمد سیغار، نوبت به گشت و گذار در جزیره رسید.

مکان های دیدنی هیبلی آدا |  Heybeliada

کنار ساحل قدم زدم و از کنار کالسکه ها گذشتم. خوشبختانه اکنون این فایتون ها حذف شده اند. دیگر صحنه های بدی وجود ندارد که ما با آنها روبرو شویم زیرا از اسب ها به خوبی مراقبت نمی شد. سپس به مدرسه کشیش هدایت شدم. مسیری که از میان جنگل های کاج بالا رفتم باعث شد هوا را نفس بکشم.حوزه که در تپه امید تأسیس شده است، مهمترین مکان برای بازدید در جزیره است. مدرسه ای که تقریباً از همه جا دیده می شود، مانند نماد جزیره است.حوزه هیبلیادا به دلیل نوع آموزش الهیات که ارائه می دهد به مدرسه علمیه ارتدکس یونانی معروف است. به طور خلاصه به آن مدرسه علمیه می گویند. این مکان پس از دانشکده الهیات دانشگاه آتن تأسیس شد. همچنین بسیار مهم است زیرا اولین مدرسه دانشگاهی در این زمینه است. این مدرسه که در سال 1844 فعالیت خود را برای تربیت روحانی آغاز کرد تا سال 1923 مدرسه عالی الهیات ارتدکس نامیده می شد. بعداً با جزیره ای که در آن قرار داشت شناسایی شد و به مدرسه الهیات هیبلی آدا معروف شد. اسقف نشین یونان فنر با تصمیم سال 1971 در مورد کنترل دولتی تمام کالج های خصوصی در ترکیه موافقت نکرد. بنابراین، آموزش الهیات در مدرسه به دلیل مخالفت پدرسالار یونانی فنر لغو شد. او فقط در سطح دبیرستان به تدریس ادامه داد.به محض اینکه به مدرسه رسیدم، ابتدا به تراس رفتم. در اینجا من مناظر بی نظیر را در حافظه خود ثبت کردم. بله، در هوای بسیار بدی به جزیره آمدم، اما دیدن این منظره ارزشش را داشت.وارد مدرسه شدم و با چشمان دردناک در کلاس های خالی پرسه زدم. این ساختمان زیبا حالا خالی بود. اهمیتی که در قدیم داشت را نداشت.از آنجایی که کلیسای کوچک بیرون باغ بسته بود، نتوانستم از آن بازدید کنم، اما انرژی آن را حتی از بیرون احساس کردم.بعد از مدرسه علمیه، در خیابان های جزیره گم شدم. جزیره بسیار آرام بود. حتی باد دیوانه وار هم نتوانست سکوت و آرامش او را بشکند.

خانه موزه  İsmet İnönü

برخی از خانه های قدیمی جزیره کاملاً نادیده گرفته شده اند، در حالی که برخی دیگر بازسازی شده اند. با این حال هر کدام شخصیت دارند. جزیره با این خانه ها زیبا می شود.من توانستم خانه موزه İsmet İnönü را از بیرون ببینم. موزه-خانه که بسیار خوب نگهداری می شود را می توان رایگان بازدید کرد، اما به دلیل روز دوشنبه تعطیل بود.

خانه حسین رحمی گورپینار

کمی بالاتر از خانه موزه خانه ای است که حسین رحمی گورپینار در آن زندگی می کرد. از هرکسی که آدرس می‌خواستم می‌گفتند در یک مکان بسیار تپه‌ای است. حق داشتند. شرایط خوب برای بالا رفتن از شیب منتهی به خانه و سپس جاده خاکی لازم است.خانه متاسفانه بسیار مورد بی توجهی قرار گرفته است. از آنجایی که بسته است، فرصتی برای بازدید از این مکان نداشتم، اما حداقل توانستم از بیرون از آن عکس بگیرم.

کلیسای ارتدکس یونانی سنت نیکلاس (Hagios Nikolaos)

کلیسای ارتدوکس یونانی سنت نیکلاس (Hagios Nikolaos) که در میدان اصلی جزیره واقع شده است، با برج ناقوس و ساختار رنگارنگ خود جلب توجه می کند. این کلیسا در سال 1857 بر روی ویرانه های کلیسای بیزانسی که به سنت نیکلاس اختصاص داده شده بود ساخته شد.در واقع، قصد من این بود که امروز از هیبلیادا و بویوکادا دیدن کنم، اما با بدتر شدن منطقه جنوب شرقی، اضطراب من بیشتر شد. تصمیم گرفتم روز خود را در هیبلی آدا با ترک جزیره بیوک آدا در یک روز آفتابی و آرام به پایان برسانم.

وقتی از هیبلی آدا سوار کشتی شدم، متوجه شدم که این آخرین بار است و همه خدمات کشتی به دلیل شرایط آب و هوایی لغو شده است. این برای من درس عبرت شود، گفتم، اما نمی دانستم چگونه درس بگیرم!

کشتی به جزیره بیوک آدا رفت و برای آخرین بار به هیبلی آدا بازگشت. در نتیجه در این طوفان 1 ساعت را در کشتی گذراندم اما فقط توانستم به جایی که سوار شدم برگردم. گرسنه بودم، نمی توانستم آرزوی ماهی خوردنم را در جزیره برآورده کنم. خلاصه امروز نتونستم یه برنامه خوب بسازم.

در تابستان به هیبلی آدا بیایید و در ساحل هیبلی آدا (Greenbeach) شنا کنید. همچنین فراموش نکنید که با شنیدن نام نقاط غواصی مانند Güvercinlik Crack، Viran Bağları، Kurşunburnu، گورستان اسب در جزیره بیوک آدا یا جزیره Neandros، کوچکترین جزایر پرنس، در 2 کیلومتری جنوب جزیره بیوک آدا ، باید بدانید که ترکیه زیباترین نقاط غواصی صحبت می شود. برای این، ممکن است بخواهید نگاهی به مقاله من در مورد سایت های غواصی در ترکیه بیندازید. مردم آندروس که در دوره عثمانی برای ماهیگیری از جزیره آندروس به هیبلیادا مهاجرت کردند، این جزیره کوچک را با جزیره خودشان مقایسه کردند و برای بزرگداشت نام آن را نئاندروس به معنای آندروس جدید نامیدند. این گونه نام جزیره نسل به نسل آمده است.

اگر در زمستان می آیی، در هوای زیبا به راه افتاده و غذای دریایی را نزد ماهیگیران ساحل بچش، تا مثل من تا شکم و روحت سیر نشود، برنگردی. اوه، البته، گفتن این سطور را فراموش نکنید.

هر شب در هیبلی به مهتاب می رفتیم،

صندل هایمان پر از شادی می شد ، غوطه ور می شدیم به چای هایی که

صدای ساز در ساحل منعکس می شد ،

اطراف را با همه غزل های آواز می سوزاندیم.