کلیسای ناجی مقدس (بیشتر به عنوان کلیسای چورا شناخته می شود ) دارای تاریخ طولانی است که به قرن چهارم باز می گردد.کلیسای چورا به عنوان بخشی از صومعه و خارج از دیوارهای شهر قسطنطنیه ساخته شده است. هنگامی که دیوارهای شهر در قرن پنجم برپا شد، صومعه به چهره دفاعی شهر تبدیل شد و به دلیل موقعیت مکانی آن، " چورا " نام گرفت.

این کلیسا در قرن یازدهم بازسازی شد و زیباترین نقاشی‌های دیواری و موزاییک‌های بیزانسی در قرن سیزدهم درج شد تا بنای یادبود به شکل کنونی در بیاید. تا زمان سقوط قسطنطنیه ، کلیسای چورا یکی از جذاب‌ترین نمونه‌های رنسانس دیرینه‌شناس در تور استانبول بود . زمانی که عثمانی ها به شهر حمله کردند، حدود پنجاه سال بعد، سلطان بایزید دوم کلیسا را ​​به مسجد تبدیل کرد و نام آن را « کاریه » گذاشت که نسخه ترکی نام محله است. بهترین آثار هنری به دلیل اعتقاد به اسلام که به مردم اجازه عبادت در مقابل نقاشی‌های دیواری بیزانس را نمی‌داد، تخریب نشد، اما پوشانده شد..

• کلیسای چورا

از سال 1945، این ساختمان توسط دولت ترکیه تعیین و در سال 1958 به موزه تبدیل شد. موزاییک ها و نقاشی های دیواری قرن ها پشت گچ پوشانده شدند، به همین دلیل مانند گذشته ثابت نبودند، همچنین زلزله باعث سقوط آنها شد. خاموش و تجزیه می شود. خوشبختانه با کمک مالی و موسسات ، بیشتر آثار هنری قابل بازسازی و نمایش در موزه کاریه آغاز شد .

تا سال 2020، زمانی که دولت ترکیه تصمیم گرفت ایاصوفیه را به مسجد تبدیل کند کلیسای چورا سهم خود را داشت و درهای خود را به روی بازدیدکنندگانی که منتظر بودند دوباره به مسجد تبدیل شود، بست. از آن زمان، یک بازسازی در داخل ساختمان در حال انجام است. با این حال هنوز مشخص نیست که مسجد کاریه کی دوباره افتتاح می شود.

مسجد چورا استانبول، برای دنیای نقاشی ضروری است

مسجد چورا (Kariye Camii) به خاطر موزاییک‌ها و نقاشی‌های دیواری که به خوبی حفظ شده است، در سراسر جهان مشهور است. نمونه های مهم و زیبایی از نقاشی روم شرقی در آخرین دوره خود ارائه می دهد. ایده عمق در موزاییک ها و سبک متحرک در فیگورها از اهمیت هنری برجسته ای در قرون وسطی برخوردار است و دوره رنسانس را پیشگویی می کند.

نام "کاریه" از کلمه یونانی باستان "Khora" که به معنای روستا است، گرفته شده است و به دلیل باقی ماندن کلیسا و صومعه قدیمی در خارج از دیوارهای قسطنطنیه به یک کلمه ترکی تبدیل شده است. کلیسای چورا در زمان امپراتور یوستینیانوس در قرن پنجم ساخته شد. تعمیرات و الحاقات طرح اولیه را بطور قابل توجهی تغییر داده است. بنای امروزی متعلق به قرن چهاردهم است.

کلیسای چورا که به عنوان کلیسای کاخ و کلیسای کوچک در مراسم مهم مذهبی مورد استفاده قرار می گرفت، مدتی به عنوان کلیسا به کار خود ادامه داد. در سال 1511 توسط آتیک علی پاشا، وزیر اعظم بایزید دوم، به مسجد تبدیل شد. جزئیات آن دوره شامل مناره در گوشه جنوب غربی و طاقچه در شرق اتاق اصلی است. در سال 1945 به موزه تبدیل شد.

در سال 1948، توماس ویتمور و پل ا. از آن زمان به بعد، این بنا به عنوان یک مسجد فعال متوقف شد. در سال 1958 به عنوان موزه در معرض دید عموم قرار گرفت.

شورای دولتی ترکیه، که بالاترین دادگاه اداری ترکیه است، در 11/11/2019 دستور داد که دوباره به مسجد تبدیل شود. وضعیت آن با حکم ریاست جمهوری به مسجد تغییر کرد و در 21/08/2020 در روزنامه رسمی اعلان شد.

چورا نقاشی‌های دیواری و موزاییک‌های تحسین‌برانگیز قرن چهاردهمی خود را مدیون تئودوروس متوکیتیس است که مسئول خزانه‌داری بود. در طاقچه بیرونی (به طور کلی بخش ورودی غربی در کلیساها و کلیساهای رومی شرقی) موزاییک هایی درباره زندگی عیسی مسیح و در گلدسته داخلی درباره زندگی مقدس وجود دارد.نقاشی های دیواری با روایتی زنده صحنه های مهمی از الهیات مسیحی را به تصویر می کشد. تزئینات مرمر رنگارنگ و باکیفیت در سطوح کف و دیوار Chora شایسته توجه است.همانطور که چلیک گولرسوی، که زندگی خود را وقف استانبول کرد، در اطراف مسجد چورا کار مرمتی انجام داد، این منطقه فضایی دوست‌داشتنی دارد. خانه های چوبی عالی برای عکاسی و کافه های محله برای استراحت در هنگام خستگی وجود دارد.